என் நிழ‌ல் பிம்ப‌ம்

மூச்சு காற்றும் பேசிய அன்பு மொழியும் வளி மண்டலத்தில் உள்ளவரை பிரிந்தோம் என்பது இலக்கணப்பிழை திறன்தான் இல்லை மீண்டும் சேர்க்க

தலைவனை வேடிக்கை பார்க்க காத்திருக்கும் மனித பெரும்சுவர்களுக்கு இடையே தன் கடமை கடல் சேர்வதே என சென்றது நதி

சம நிலை வேண்டி பிரிந்தது மேகமாய் பின் புயலாய் அட்சய மழையாய் தன்னை சார்ந்த ஜீவன்களை வளமாக்கி உரு மாறி மாரி பின் நதியாய் விறைந்து கடல் சேரும் காதலால் கலந்திருந்த உப்பை கலக்க பேரன்புடன்!

பொறியில் இருந்துகொண்டுடே சிறு எலி தொந்தரவு  ஒழிக்க பொறி வைக்கும் ஆறறிவு வினோதன்